ΓΚΡΕΪΠΦΡΟΥΤ: ΠΙΚΡΗ ΓΟΗΤΕΙΑ
Το γκρέιπφρουτ είναι αγαπητό για δύο βασικές του ιδιότητες: τα 100 γραμμάρια περιέχουν το 60% της καθημερινής συνιστώμενης δόσης βιταμίνης C και έχει υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες.
Το έχουμε συνδυάσει με το αδυνάτισμα, αλλά αυτό που κάνει στ’ αλήθεια είναι να τονώνει τον οργανισμό μας με πολλές αντιοξειδωτικές ουσίες. Και με την περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, είναι ένα μια φυσική ασπίδα κατά των κρυολογημάτων.
Το θέμα είναι πως η πικρή του γεύση το κάνει δυσάρεστο. Το πιο υποφερτό είναι το ροζ ή πιο κόκκινο γκρέιπφρουτ που είναι λιγότερο πικρό. Γι’ αυτό και σε πολλές κουζίνες το ψήνουν ή το ζεσταίνουν για να αποκτήσει πιο γλυκιά γεύση.
Ανακαλύφθηκε στα νησιά Μπαρμπέιντος της Καραϊβικής και μετά ταξίδεψε στη Φλόριντα και έτσι το γνώρισε ο υπόλοιπος κόσμος. Το λένε γκρέιπφρουτ (γκρέιπ στα αγγλικά είναι το σταφύλι) γιατί τα φρούτα κρέμονται από τα δέντρα σε τσαμπιά όπως τα σταφύλια.
Αν συνηθίσετε τη γεύση του, θα ανακαλύψετε πολλές μαγειρικές χρήσεις. Ταιριάζει πολύ σε σαλάτες με πικρά σαλατικά, με θαλασσινά, σε φρουτοσαλάτες και ο χυμός του είναι κατάλληλος για να φτιάξετε ζελέ, κρέμες ή σιρόπι για γλυκά. Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε πηκτίνη, οπότε είναι κατάλληλο για μαρμελάδες σε συνδυασμό με άλλα εσπεριδοειδή για πιο πολύπλοκη γεύση.
